Vorige week vrijdag, bij het plaatsen van het blog, voelde Wessel zich nog goed. De chemo was gestart en wij wisten dat hij zich vanaf dat moment steeds minder comfortabel zou gaan voelen. En dat was ook zo… Zaterdag al wist hij van ellende niet meer waar hij het zoeken moest. Uiteindelijk is besloten om de Dexamethason – die standaard gegeven wordt om de misselijkheid zo veel mogelijk te onderdrukken – ‘er af’ te halen. Deze medicatie staat bekend om de vele bijwerkingen. Toen Wessel daarna steeds rustiger werd, niet misselijk was en veel meer zichzelf leek te zijn, waren we in juichstemming. Geen Dexamethason meer voor Wessel :-).

Misschien hadden we iets te vroeg gejuicht. Ondanks dat Wessel rustiger was dan tijdens de voorgaande drie kuren, bleek duidelijk dat het krijgen van chemo heftig is voor z’n kleine lichaampje. Desalniettemin waren we tot en met gisteravond tevreden over deze vierde chemo-week. Alleen nog een bloedtransfusie en een ‘chemo-shotje’ voordat we vrijdagochtend konden vertrekken. Ten minste, dat dachten we…

Helaas kwam er een kink in de kabel toen we donderdagavond ontdekte dat er chemo naast de Port-a-Cath was gekomen. Dat komt vaker voor, zeker bij kleine en beweeglijke kinderen. De type chemo die op dat moment liep, kan echter stevige schade aanrichten aan de huid. Er werd direct gehandeld volgens een protocol dat in dergelijke gevallen in werking treedt. Vier uur na de ontdekking viel Wessel weer in slaap met een icepack op z’n borst en een nieuw infuus waar het ‘tegengif’ door heen liep. Hij was vermoeid van alles wat hij had moeten ondergaan.

Vanochtend toen de huid geïnspecteerd werd door een team van plastisch chirurgen bleek dat de schade vooralsnog meevalt, mede door adequaat handelen van verpleging en artsen. Wat zijn we opgelucht! Wessel krijgt volgens protocol in de 72 uur na ‘het lekken’ 3 keer een chemo (het ‘tegengif’) om de schade zoveel mogelijk beperkt te houden. Dat betekent ook dat hij nog 2 nachtjes extra moet blijven. Gelukkig mochten we vanmiddag aan het einde van de middag even naar huis. En morgen ook de hele dag. Natuurlijk moeten we ons ’s avonds weer melden, maar dat maakt niet uit. We zijn niet de hele dag in het ziekenhuis. En dat is ontzettend fijn, want morgen vieren we Jurjen z’n verjaardag…!

Afgelopen woensdag werd Jurjen namelijk 6 jaar. In de ochtend was het al feest in de klas. ’s Middags vierden we z’n verjaardag met het gezin in het ziekenhuis. Compleet met cadeautjes, taart, bezoekje aan de speeltuin van het Ronald McDonaldhuis en dat samen met Wessel! En de cliniclowns kwamen ook nog langs. Hoe fijn is het om aan het einde van de dag van Jurjen te horen dat ‘hij zich echt jarig voelde’. Morgen vieren we z’n verjaardag iets groter. Hopelijk voelt hij zich dan nog een keer écht jarig!

Nog een laatste alinea van dank voor de kaarten en ballonnen die Wessel deze week in het ziekenhuis gekregen heeft. Hij vind het super leuk om met de balonnen te spelen en de vooral kleurige plaatjes op de kaarten te bekijken. Het is voor ons onmogelijk iedereen persoonlijk te bedankten. Op deze manier willen we laten weten dat we het meeleven – ook tijdens de weken dat Wessel niet in het ziekenhuis is – als hartverwarmend ervaren. Het doet ons ontzettend goed!