Donderdag 15 december 2016

Exact twee weken nadat wij onze eerste stappen over de drempel van het Prinses Maxima Centrum voor kinderoncologie zetten, krijgen we de diagnose: Wessel heeft Neuroblastoom. 

Zaterdag 15 december 2018

Twee jaar na de diagnose moeten wij Wessel loslaten… Hij was voor ons meer dan een wonder!

 

Vandaag is het weer de 15de… De tijd tikt door, het leven gaat door, óns leven gaat door. Zonder Wessel…

Hoewel we ons in de afgelopen 2 jaar echt wel eens hebben geprobeerd voor te stellen hoe een leven zonder Wessel zou zijn, is de werkelijkheid zo compleet anders. We koesteren de talloze herinneringen, zijn oprecht dankbaar voor de mooie tijd die achter ons ligt. Maar er is verdriet, gemis, heimwee, onmacht, boosheid, wanhoop… We krijgen de bevestiging dat als je het niet mee maakt, je (gelukkig) ook echt niet weet wat het is.

De vraag ‘hoe gaat het?’ is voor ons eigenlijk nauwelijks te beantwoorden. Het gaat naar omstandigheden best aardig. Maar tja, die omstandigheden… We moeten én gaan ook door. Nu met z’n vieren. We huilen met elkaar, troosten elkaar, houden Wessel levend door het ophalen van herinneringen, lachen om die herinneringen. Er is ruimte voor de eigen manier van verwerken. Alle vier zijn we daarin uniek. Het ene moment leeft Wessel voort in de fantasie, op het andere moment is er het gemis. Maar Wessel zit in ons hart!

We vinden het fijn met elkaar te zijn, zo normaal mogelijk te leven, nog niet te veel naar buiten te treden en vooralsnog beperkt contacten te hebben. We sluiten ons niet op, zitten niet in een hoekje van de bank, maar hebben onze tijd wel heel hard nodig. Het is waar: rouwen is 2 stappen vooruit, 1 stap en soms zelfs 2 stappen achteruit…

In de afgelopen 2 jaar, maar zeker de afgelopen tijd hebben velen met ons meegeleefd. Dit heeft diepe indruk op ons gemaakt. Het is onmogelijk om iedereen persoonlijk te bedanken, hoe graag we ook zouden willen. We kregen honderden kaarten, vele berichten, prachtige bloemen, tientallen knuffels en mooie cadeau’s. In sommige berichten lazen we persoonlijke ervaringen met Wessel. Geweldig! Het gaf een glimlach op ons gezicht. Dank ook aan degenen die Myrthe en Jurjen de nodige aandacht gaven!

De belangstelling tijdens de condoleance en afscheidsdienst was groot. Het doet ons bijzonder goed te weten én te ervaren dat er zo ongelooflijk veel mensen met ons meevoelen na het overlijden van onze intens geliefde Wessel. Hartverwarmend. Heel hartelijk dank!

Tenslotte: het normale is bijzonder. Enjoy every little moment…