Vorige week dinsdag en woensdag hadden we de onderzoeken. Het zijn altijd intensieve dagen, maar we weten ondertussen wat we kunnen verwachten. We kennen het klappen van de zweep zeg maar. Wessel liet de onderzoeken redelijk rustig over zich heen komen, vond het leuk dat Jurjen een dagje mee was en probeerde deze keer na de narcose de poffertjes van het ziekenhuis uit. Het waren goede dagen. We waren gespannen, maar ook hoopvol…
Donderdag ging het leven weer z’n gewone gang. De zon scheen, het was een beetje fris maar uiteindelijk een prachtige najaarsochtend. Wessel ging voorop de fiets mee om z’n zus en broer naar school te brengen en papa was onderweg naar het werk. Een normale dag…
Totdat we – veel eerder dan verwacht – gebeld werden door onze oncoloog. De scans lieten een duidelijk beeld zien: er is toename van ziekte geconstateerd. Stilte. Gevolgd door tranen van woede, machteloosheid, verdriet, angst… Wat nu? We hadden zo vurig gehoopt op een stabiele ziekte. En nu dit!
In de afgelopen dagen hebben we gesprekken gehad met de specialisten in het Prinses Máxima Centrum. De mensen die daar om ons heen staan… dat zijn écht professionals met een hart. Zo bijzonder! Samen hebben we besproken hoe nu verder. In eerste instantie wordt gestart met het geven van ‘chemodruk’. Daarnaast worden er biopten genomen vanuit de tumoren voor verder onderzoek. En dan zien we wel weer verder. We leven met de dag…
En wij? De impact van de boodschap dringt nauwelijks tot ons door. We proberen door te leven, te genieten van de mooie dagen, de bijzonder momenten. De liefde en zorg vanuit onze familie en vrienden is hartverwarmend. Maar iedere keer zijn daar die tranen… want het is wel ónze Wessel.
Myrthe en Jurjen weten dat Wessel binnenkort nieuwe ‘chemo-kaspertjes’ krijgt. Ze weten ook dat de slechte cellen niet minder zijn geworden, maar juist meer. Gelukkig kunnen zij niet overzien wat de gevolgen hiervan zijn. Laat ze maar kind zijn; met elkaar ravotten, lachen, ruzie maken, ondeugend zijn, zingen, alles wat ze horen te doen op deze leeftijd… Wij staan erbij en kijken er naar. Wat zijn we ongelooflijk trots op onze drie lieve kinderen!
Team Wessel 