Eigenlijk gaat in het ziekenhuis de tijd best snel! We zijn al weer een week – en daarmee ook een chemokuur – verder. En als we terug kijken, kunnen we concluderen dat ook deze kuur goed is gegaan. Maar wat heeft Wessel het op sommige momenten zwaar gehad….
De tweede kuur had qua medicatie een andere samenstelling dan de eerste. Dat is volgens het behandel-protocol. Niets bijzonders dus. Maar het was wel even afwachten hoe Wessel erop zou reageren. Ook nu had hij last van bijwerkingen. Als je Wessel ziet worstelen met zichzelf, ziet hoe misselijk hij is, niet weet waar hij het zoeken moet en alleen maar ‘mama’ kan zeggen, breekt je hart. Je staat machteloos. Behalve rondjes lopen met Wessel op je arm of in de kinderwagen. Verder kun je niets…
We zagen gelukkig dat Wessel vanaf woensdag opknapte. Hij kreeg weer energie, reed op z’n karretje door de gang heen en had op zijn manier weer babbels. Lachte en zwaaide blij naar bezoekers, andere patiënten en de zusters. Hij waarschuwde ons wanneer de ‘pieper van de chemo’ afging door even naar de paal te wijzen en als wij doktoren een hand schudde, stak Wessel zijn handje ook beleefd uit… 🙂 En wat was het gaaf te zien dat hij in de afgelopen week z’n eerste stapjes achter een stoeltje deed! Alles overziend kijken we terug op een ‘goede’ tweede chemo-week.
Myrthe en Jurjen hebben zich deze eerste vakantieweek prima vermaakt. Ondanks dat we met ons gezin in twee werelden leefden, genoten zij volop van de activiteiten die er met hen ondernomen werden. Fijn om te zien! Geeft ons als ouders rust. En natuurlijk zijn ze nu moe en vinden ze het heerlijk dat we allemaal weer thuis zijn. Myrthe had Wessel ‘zooooo gemist’… Maar, met name door inspanning van anderen, hebben zij een heerlijke eerste vakantieweek achter de rug!
Vandaag mochten we weer naar huis… Ook thuis lopen we met Wessel door de kamer heen. Fijn dat we nu niet de chemo-paal mee hoeven te nemen :-). Maar gelukkig weten we dat hij zich de komende dagen vooral steeds beter gaat voelen. En het is heerlijk om weer met z’n 5-en aan tafel te zitten, met alledrie onze kinderen verhaaltjes te lezen en te genieten van het feit dat we als gezin weer ‘normaal’ samen zijn!
Team Wessel 