Na de plaatsing van de Port-a-Cath vorige week vrijdag, kon zaterdag de eerste chemokuur starten. Spannend maar noodzakelijk weten we. Nu, 6 dagen later, is de eerste chemo alweer achter de rug. En eerlijk is eerlijk; de dagen zijn omgevlogen! Terugkijkend zijn we dankbaar. Nee, het ging het niet vanzelf…

Wessel krijgt medicatie die de nodige bijwerkingen kunnen veroorzaken. En dat gebeurde ook. Hij werd knorrig, was snel vermoeid en we miste oprecht zijn vrolijke glimlachen, enthousiasme en twinkelende oogjes. Hij had wat last van ‘standaard-bijwerkingen’, kreeg zaterdag direct al een sonde, maar desondanks heeft hij zich er goed doorheen geslagen. En wij hadden het voorrecht om extra veel met Wessel te knuffelen. Hij liet het zich gebeuren. Sterker nog, hij kroop naar ons toe om geknuffeld te worden. Ieder nadeel… 🙂

Zeker vanaf woensdag zagen we wat meer energie. We liepen met de ‘chemo-paal’ achter hem aan terwijl hij met z’n wagentje door de gangen reed. Juist op die momenten word je overspoeld met dankbaarheid, liefde en geluk. Net zoals het moment dat hij opeens los stond en daar zelf zo ontzettend trots op was. Hij straalde! En dat terwijl de chemo en sonde rustig door bleef lopen…

En wij? Samen met Myrthe en Jurjen zoeken we een weg in deze nieuwe situatie. En dat lukt best aardig. We beleven waardevolle momenten. De ontmoetingen van Myrthe en Jurjen met Wessel… prachtig om als ouders toe te mogen kijken. Met z’n 4-en hebben we de kralen uitgezocht voor de Kanjerketting van Wessel. Terwijl Myrthe de kralen aan het rijgen is, leeft Jurjen zich uit op het voetbal-dakterras.

We vieren met z’n 5-en vaderdag, eten toastjes zoals we altijd doen op zondagmiddag en op de vrije woensdag middag – terwijl Wessel rustig ligt te slapen – spelen Myrthe en Jurjen ‘vadertje en moedertje’ in de prachtige Ronald McDonald huiskamer onder het toeziend oog van ons beiden.

En natuurlijk hebben we ook onze emoties en onzekerheden. Maar we zijn vooral heel dankbaar hoe de eerste ‘chemo-6-daagse’ verlopen is!

Wessel 1 jaar…

Naast dat we vandaag naar huis mochten, vierden we de eerste verjaardag van Wessel. Vanochtend werd hij eerst toegezongen door onder andere z’n lieve eigen arts. Samen deden ze ‘hieper-de-piep-hoera!’, prachtig! Even later stond een heel team van verpleegkundigen van het PMC rondom z’n bed te zingen en kreeg hij cadeautjes. Wat een fantastisch lieve mensen en wat genoot Wessel!

Toen we thuis kwamen lag er een grote stapel kaarten op de mat, waren er cadeautjes langs gebracht en hadden wij heel veel appjes met lieve felicitaties. We hebben de eerste verjaardag van Wessel ‘gewoon’ gevierd en hij was onvergetelijk!